Danique Visser
Toekomst Uniform
Stel: je wordt op een dag wakker en al je kleding is verdwenen. Er is nog maar één winkel waar iets wat lijkt op kleding verkocht wordt en dat is mijn winkel. Ik ben de enige modeontwerper en heers als een dictator. Ik bepaal wat je wel en niet mag hebben. Ik gebruik hier het woord ‘hebben’ met opzet. Want; deze kleding kun je niet kopen, maar moet je verdienen. Elke maand toon je aan hoe je een duurzame levensstijl hebt gevolgd. Op basis van hoeveel impact dit heeft gehad bepaal ik wat je krijgt; een klein stuk of een groot stuk. Als je 25 stukken hebt verzameld is jouw kledingkast vol. Dan mag je alleen nog onderling ruilen om een kledingkast te vormen die bij jouw persoonlijkheid en behoeftes past. Pas als een kledingstuk kapot is, kan je weer een nieuwe verdienen.
In mijn toekomstscenario vormen deze letterlijke kleding stúkken het uniform voor de mensen. Want de mode-industrie vernietigt de aarde, en het is tijd om serieus in te grijpen. Wat levert het op als we een wereld kunnen creëren waarin iedereen evenveel en dezelfde kleding heeft? Een schone lei. Alleen zo kunnen we ervoor zorgen dat er minder kleding wordt geproduceerd en grondstoffen verspild. Ik ben de mode dictator: streng, maar rechtvaardig.
Danique Visser
‹ back to the graduates